Εκεί που νομίζουμε ότι δεν μπορεί να βρεθούμε ποτέ, γιατί απλά δεν ξέραμε ότι υπάρχει. Μία παραλία που απέχει πολύ από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας, ή αυτό που μας επιβάλλουν οι γνώριμες καλοκαιρινές εικόνες να έχουμε. Δηλαδή, καμία σχέση με μεγάλες αμμώδεις ή βοτσαλωτές, οργανωμένες πάνω από όλα παραλίες, με δυνατή- εκκωφαντική πολλές φορές- μουσική, με ανάκατες μυρωδιές από αντιηλικά, με κάθε εθνικότητας πλανόδιους να μας πλασάρουν το εμπόρευμά τους -δεν τους κατακρίνω, γιατί παλεύουν για το μεροκάματο- και πολλά γυμνασμένα ή και όχι κορμιά που επιδίδονται σε παιχνίδια με το νερό, τον ήλιο ή και τους άλλους.
Αν ψάχνουμε τα παραπάνω, δε θα τα βρούμε στην σημερινή μας επίσκεψη στο Πετριγυάρι. Μια πολύ μικρή παραλία, χαμένη κάπου στην έξοδο των Αστερουσίων προς το Λιβυκό πέλαγος, ως η απόληξη ενός στενού φαραγγιού που φέρει τη μάλλον ιδιαίτερη ονομασία "Κακοπέρατο". Δηλαδή, αυτό που το περνάς αλλά κακώς; (!)
Η παραλία, προσφέρει την απόλυτη ομορφιά του άγριου κρητικού τοπίου: βαθυγάλανα νερά, πεντακάθαρα, επιβλητικά βουνά και απόλυτη ηρεμία.
Η προσέγγιση μπορεί να γίνει από θαλάσσης ή για τους πιο θαρραλέους από ξηράς από ένα δύσκολο ομολογουμένως μονοπάτι από τον Άγιο Νικήτα.
Βρίσκεται στην περιοχή Σκιαδάκι, 10χλμ νότια του χωριού Αχεντριάς. Και αυτή η ονομασία δεν είναι τυχαία: Σκιαδάκι, γιατί οι πανύψηλοι βράχοι του φαραγγιού προσφέρουν σκιά καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας.
 |
| Φαράγγι Κακοπέρατος |
Πηγή για τις φωτό: www.cretanbeaches.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου