Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Ο ζωγράφος Εγγονόπουλος





image 
Ο Νίκος Εγγονόπουλος, ζωγράφος και ποιητής, εμπλούτισε τους σουρεαλιστικούς (υπερρεαλιστικούς) πίνακές του με αναφορές στον πολιτισμό και την ιστορία της Ελλάδας. Καταργώντας τη λογική, άντλησε εικόνες από το υποσυνείδητο, δημιουργώντας παραστατικές ιστορίες του παραλόγου που συνυφαίνουν την αρχαιότητα με το Βυζάντιο, την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης και τη σύγχρονη εποχή.

Στη φωτογραφία δέκα διάσημες ελαιογραφίες του Εγγονόπουλου:
1η      Au rendez-vous Allemand, 
          "Ενθύμιον της κατοχής. Αθηναία κυρία  μπροστά σε Γερμανό κατακτητή"
2η     Μεσογειακή μούσα
3η     Οι Διόσκουρος  
4η     Εμφύλιος πόλεμος
5η     Κόρη στο παραθύρι 
6η    Το βαποράκι
7η     Αργώ  
8η    Ποιητής και Ήρωας
9η    Τίποτα στην ζωή δεν είναι αίνιγμα 
10η  Ερωτικό Ζεύγος

"Το ονειρικό, το παράλογο, το αυτόματο (τυχαία και άσχετα μεταξύ τους αντικείμενα όπως και η αυτόματη γραφή στην ποίηση) είναι βασικά στοιχεία του έργου του.
Συναντάμε πρόσωπα απροσδιόριστα, χωρίς χαρακτηριστικά που κινούνται σε χώρους γνώριμους αλλά όχι συγκεκριμένους, πραγματικούς όμως, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με τους μεταφυσικούς, «τεχνητούς» χώρους των ευρωπαίων σουρεαλιστών. Οι μορφές του μοιάζουν να παίρνουν μέρος σε μια θεατρική παράσταση ονειρική κινούνται άλλοτε με αργή επισημότητα, άλλοτε με ηρωική ορμή, η κινούν άγαρμπα τα υπερτροφικά τους πόδια και τα ανάλαφρα σαν φτερά χέρια τους.
Συχνά εμφανίζονται σαν μια εντελώς αλλοπρόσαλλη συνάθροιση όντων και πραγμάτων από διαφορετικές εποχές και διαφορετικούς χώρους σ' ένα αλλόκοτο συνταίριασμα που μόνο στο χώρο των πιο παράλογων ονείρων θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί.
engonopoulos1
 Ομηρικό με τον ήρωα                                     Ποιητής και μούσα
Φανταχτερά γυναικεία κοστούμια, φουστανέλες, χλαμύδες κι άλλα ελληνικά στοιχεία ανδρικά και γυναικεία γυμνά σώματα με έντονα τα χαρακτηριστικά του φύλου τους, οι γυναικείες παρουσίες πολύμορφες, αινιγματικές και βαθιά αισθησιακές, κινούνται με άνεση και ζουν διάφορες καταστάσεις ανάμεσα σε αρχαία ερείπια, νεοκλασικά σπίτια, νησιώτικα μπαλκόνια, απροσδιόριστους χώρους, παρμένους από την ελληνική ιστορία και φύση.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν με μια παράλογη φυσικότητα και εξοικείωση. Κι ο παραλογισμός εξακολουθεί. Σώματα έχουν για κεφάλι μια αιολική άρπα, λουλούδια, κλουβί πάπυρο. Άλλοτε βλέπουμε αντικείμενα με συμβολική ή καμία σημασία και άσχετα με τα πρόσωπα ή όσα διαδραματίζονται. Υπάρχει ένα αστέρι κάτω, ένας μύλος του καφέ, γεωμετρικά σχήματα, ναζιστικά κράνη, ρολόγια. Όλα αυτά, εκτός απ' το ότι συμβάλλουν στη σύνθεση και τη χρωματική ισορροπία τονίζουν και τον παραλογισμό της ζωής, αλλά και του θανάτου που συμβαίνει παρά τη θέληση και τα όνειρα του ανθρώπου, παράκαιρα συχνά και αδικαιολόγητα". (Νάνσυ Μπαλούτογλου)

Οδυσσέας Ελύτης «Η Μαρίνα των βράχων»



Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη - Μα πού γύριζες 
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας 
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους. 
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο 
Κι οι κόρες των ματιών σου πήρανε τη σκυτάλη της
Xίμαιρας 
Ριγώνοντας μ’ αφρό τη θύμηση! 
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά του μικρού Σεπτεμβρίου 
Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες θωρώντας προς τα κάτω 
Τους βαθιούς κυαμώνες των άλλων κοριτσιών 
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια
- Μα πού γύριζες;
Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη της πέτρας και της θάλασσας 
Σου ‘λεγα να μετράς μες στο γδυτό νερό τις φωτεινές του μέρες 
Ανάσκελη να χαίρεσαι την αυγή των πραγμάτων 
Ή πάλι να γυρνάς κίτρινους κάμπους 
Μ' ένα τριφύλλι φως στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.

Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη 
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα 
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού 
Και τ’ άρωμα των γυακίνθων - Μα πού γύριζες

Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τους κόλπους με τα βότσαλα 
Ήταν εκεί ένα κρύο αρμυρό θαλασσόχορτο 
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο αίσθημα που μάτωνε 
Κι άνοιγες μ’ έκπληξη τα χέρια σου λέγοντας τ’ όνομά του 
Ανεβαίνοντας ανάλαφρα ως τη διαύγεια των βυθών
Όπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας.
Άκουσε ο λόγος είναι των στερνών η φρόνηση 
Κι ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος 
Κι ο ήλιος στέκεται από πάνω του θηρίο ελπίδας 
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις έναν έρωτα 
Έχοντας μια πικρή γεύση τρικυμίας στα χείλη. 
Δεν είναι για να λογαριάζεις γαλανή ως το κόκαλο
άλλο καλοκαίρι, 
Για ν’ αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια 
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους, 
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές 
Ή για να πας καβάλα στο μαΐστρο. 

Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο, 
Στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας 
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.
 
Οδυσσέας Ελύτης

Η φωτογραφία της ημέρας



 


Η λιμνοθάλλασα του Μπάλου βρίσκεται  στο νοτιοδυτικότερο σημείο του ακρωτηρίου της Γραμβούσας, κοντά στην πόλη της Κισσάμου. Η πρόσβαση γίνεται είτε με καραβάκι από την Κίσσαμο ή με το αυτοκίνητο σε χωματόδρομο, ενώ απαιτείται  και λίγη πεζοπορία για το τέρμα. Η εικόνα όμως που θα ανικρίσετε και οι όμορφες στιγμές που θα ζήσετε θα σας ανταμείψουν για τον κόπο σας.  Η θάλασσα είναι ζεστή με πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά και η άμμος φέρει ένα εκπληκτικό ιριδίζον χρώμα. Κάθε καλοκαίρι κατακλύζεται από χιλιάδες τουρίστες, οι οποίοι φαίνεται να μην πιστεύουν πως αυτό το πανέμορφο μέρος είναι στην Κρήτη και όχι σε κάποιο εξωτικό προορισμό.  Θεωρείται το πιο εντυπωσιακό μέρος του νομού Χανίων μαζί με το Ελαφονήσι.

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

'Αγνωστο 2



[32] ἀκούοντες οὖν ταῦτα οἱ ἀπὸ τῶν πόλεων πρέσβεις ἀπήγγελλον ἐπὶ τὰς ἑαυτῶν ἕκαστοι πόλεις. καὶ οἱ μὲν ἄλλοι ἅπαντες ὤμνυσαν ἐμπεδώσειν ταῦτα, οἱ δὲ Θηβαῖοι ἠξίουν ὑπὲρ πάντων Βοιωτῶν ὀμνύναι. ὁ δὲ Ἀγησίλαος οὐκ ἔφη δέξασθαι τοὺς ὅρκους, ἐὰν μὴ ὀμνύωσιν, ὥσπερ τὰ βασιλέως γράμματα ἔλεγεν, αὐτονόμους εἶναι καὶ μικρὰν καὶ μεγάλην πόλιν. οἱ δὲ τῶν Θηβαίων πρέσβεις ἔλεγον ὅτι οὐκ ἐπεσταλμένα σφίσι ταῦτ' εἴη. Ἴτε νυν, ἔφη ὁ Ἀγησίλαος, καὶ ἐρωτᾶτε: ἀπαγγέλλετε δ' αὐτοῖς καὶ ταῦτα, ὅτι εἰ μὴ ποιήσουσι ταῦτα, ἔκσπονδοι ἔσονται. οἱ μὲν δὴ ᾤχοντο.
                                                                                                         Ξενοφώντος Ελληνικά, 5, 1, 32

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
καστος : ο καθένας  ὄμνυμι : ορκίζομαι    μπεδόω, ῶ = τηρώ σταθερά   ξιόω, = αξιώνω, έχω την αξίωση τ βασιλως γρμματα = η επιστολή του βασιλιά (των Περσών)   πιστέλλω = διατάζω, δίνω εντολή  κσπονδος = παραβάτης των σπονδών, της συμφωνίας (σπονδαί = συμφωνία, αλλά σπονδή = θυσία, σπονδή)   οἴχομαι = έχω φύγει,  φεύγω, αναχωρώ   


ΑΣΚΗΣΕΙΣ
1) Να γραφούν οι ζητούμενοι τύποι:
κοοντες, πγγελλον, μνυσαν,  λεγεν: Χ.Α.
ξουν : γ΄ενικό ενεστώτα όλων των εγκλίσεων στην ίδια φωνή
δξασθαι : β΄πληθ. παρακειμένου και υπερσυντελίκου οριστικής μέσης φωνής
εναι : β΄ενικό προστακτικής
τε : το ίδιο πρόσωπο στον άλλο αριθμό
ρωττε : Ε.Α.
χοντο : το αντίστοιχο πρόσωπο του ενεστώτα
2) τατα, πρσβεις, παντες, γρμματα, πλιν, σφσι : την ίδια πτώση του άλλου αριθμού
3) ἐμπεδσειν, δξασθαι, εναι : να αναγνωρισθούν τα απαρέμφατα και να βρεθεί το υποκείμενό τους
4) ὅτι οκ πεσταλμνα σφσι τατ' εη : να αναγνωρισθεί η πρόταση (είδος, συντ.θέση, εισαγωγή, εκφορά) και να μεταφερθεί στον ευθύ λόγο.
5)ἀπαγγλλετε δ' ατος κα τατα, τι ε μ ποισουσι τατα, κσπονδοι σονται : να βρεθεί και να αναγνωρισθεί ο υποθετικός λόγος. Η περίοδος να μεταφερθεί στον ευθύ λόγο.

Συντακτικό: Υποκείμενο Μετοχής


Η μετοχή συμφωνεί κανονικά με το υποκείμενό της σε γένος, αριθμό και πτώση:
 Ὁ νόμος ἀπαγορεύων φαίνεται ||φαίνεται ότι το απαγορεύει ο νόμος 

Η επιθετική μετοχή, όταν είναι άναρθρη,  έχει ως υποκείμενό της τον όρο που η ίδια προσδιορίζει: 
ἐντεῦθεν ἐξελαύνει εἰς Πέλτας, πόλιν οἰκουμένην || από εκεί προελαύνει και φθάνει στις Πέλτες, πόλη κατοικούμενη (αναφ.: πόλη, η οποία κατοικούνταν).

Όταν είναι έναρθρη, το υποκείμενό της είναι το ίδιο το άρθρο της:  
τὴν μὲν οὖν γενομένην ναυμαχίαν αὐτοὶ κατὰ μόνας ἀπεωσάμεθα Κορινθίους || στη ναυμαχία που έγινε αποκρούσαμε μόνοι μας τους Κορίνθιους.

Η κατηγορηματική μετοχή άλλοτε  αναφέρεται  στο υποκείμενο και άλλοτε  στο αντικείμενο του ρήματος. Αν το υποκείμενό της δηλαδή συμφωνεί με το υποκείμενο ή το αντικείμενο του ρήματος αντίστοιχα: 
ἤκουσε Κῦρον ἐν Κιλικίᾳ ὄντα || άκουσε  ότι ο Κύρος βρισκόταν στην Κιλικία.

γνόντες οἱ Ἐπιδάμνιοι οὐδεμίαν σφίσιν ἀπὸ Κερκύρας τιμωρίαν οὖσαν  ||όταν οι Επιδάμνιοι κατάλαβαν ότι δεν είχαν να προσμένουν καμιά βοήθεια από την πλευρά της Κέρκυρας.

Οι επιρρηματικές μετοχές όλων των κατηγοριών κατατάσσονται σε δύο ευρύτερα είδη:

 (α) Εάν το υποκείμενο της μετοχής είναι οποιοσδήποτε πτωτικός όρος της πρότασης στην οποίαν αυτή ανήκει, τότε η επιρρηματική μετοχή λέγεται συνημμένη, καθώς "συνάπτεται", συνδέεται συντακτικά με την πρόταση που προσδιορίζει. Συνήθως η συνημμένη επιρρηματική μετοχή αναφέρεται στο υποκείμενο ή στο αντικείμενο της πρότασης:   
 τῶν Χαλδαίων τινὲς λῃζόμενοι ζῶσιν || μερικοί από τους Χαλδαίους ζουν ληστεύοντας, από τη ληστεία [ή: μέσω της ληστείας].

 (β) Εάν όμως το υποκείμενο της επιρρηματικής μετοχής δεν ανήκει συντακτικά στην υπόλοιπη πρόταση και αποτελεί μαζί με τη μετοχή μια ιδιαίτερη συντακτική ενότητα, τότε η επιρρηματική μετοχή λέγεται απόλυτη, καθώς είναι χωριστή, "αποδεσμευμένη" και ανεξάρτητη ως προς την σύνταξη από τους υπόλοιπους όρους της πρότασης, αποτελώντας ένα αυτόνομο διμελές "σύνταγμα". Ενώ όμως η απόλυτη μετοχή δεν αναφέρεται σε κάποιον επιμέρους όρο της υπόλοιπης πρότασης, αναφέρεται στην ολότητα αυτής της πρότασης προσδιορίζοντας και διευρύνοντας το νόημά της, πράγμα που αποτυπώνεται και στο γεγονός ότι μπορεί κατά κανόνα να αναλυθεί (όπως άλλωστε και η συνημμένη επιρρηματική μετοχή) σε δευτερεύουσα επιρρηματική πρόταση.
Η απόλυτη μετοχή εκφέρεται στα ΑΕ συνήθως σε γενική πτώση (γενική απόλυτη): 
δρυὸς πεσούσης πᾶς ἀνὴρ ξυλεύεται || όταν πέσει η βαλανιδιά κόβει ο καθένας ξύλα.

Μπορεί να εκφέρεται και με αιτιατική πτώση ουδετέρου γένους και ενικού κυρίως αριθμού (αιτιατική απόλυτη), όταν πρόκειται για μετοχές απροσώπων ρημάτων ή εκφράσεων. Σε αυτή την περίπτωση το υποκείμενο είναι σε μορφή απαρεμφάτου, όπως συμβαίνει και με τα απρόσωπα:
Ἐξόν μοι ἴσον λαμβάνειν οὐκ ἐλάμβανον ||αν και είναι δυνατό σε εμένα να λάβω ίσο μερίδιο, δεν το έλαβα
 Οι πιο συνηθισμένες μετοχές σε αιτιατική απόλυτη είναι οι παρακάτω: 
ἄδηλον ὄν, ἀδύνατον ὄν, αἰσχρὸν ὄν, γεγραμμένον, δέον, δεῆσον, δίκαιον ὄν, δόξαν, δόξαντα, δυνατὸν ὄν, εἰρημένον, ἐξὸν, μέλον, μεταμέλον, μετὸν, οἷόν τε ὄν, παρασχὸν, παρὸν, πρέπον, προσῆκον, προσταχθὲν προστεταγμένον, ῥᾴδιον ὄν, τυχὸν, ὑπάρχον, χρεὼν 


Η φωτογραφία της ημέρας



 


       Η Πρέβελη είναι  η πιο διάσημη παραλία της Νότιας Κρήτης, καθώς δέχεται χιλιάδες επισκέπτες κάθε καλοκαίρι, οι οποίοι θαυμάζουν το μοναδικό φυσικό της περιβάλλον αλλά και την απόλυτη αίσθηση χαλάρωσης που προσφέρει. Βρίσκεται περίπου 35 χλμ. νότια του Ρεθύμνου και εκτός από το διάσημο ομώνυμο μοναστήρι, διαθέτει μία εκπληκτική παραλία, ένα φοινικόδασος με μεγάλη αποικία φοινικόδεντρων του Θεόφραστου, ένα ποτάμι, τον Μέγα Ποταμό  και την έξοδο ενός επιβλητικού φαραγγιού, του Κουρταλιώτικου φαραγγιού. 
       Η παλαιότερη χρονολογία που σχετίζεται με το μοναστήρι είναι του έτους 1594, ενώ η ονομασία οφείλεται στον ιερομόναχο Πρέβελη που υπήρξε ο ανακαινιστής του μοναστηριού. Στις όχθες του Μέγα Ποταμού υπάρχει το φοινικόδασος που κάηκε ολοσχερώς πριν από δύο χρόνια (2010), αλλά παραδόξως επανήλθε σε μεγάλο βαθμό μέσα σε λίγο καιρό. Το ποτάμι μεταμορφώνεται σε λίμνη μήκους 1.5χλμ. πριν χυθεί στη θάλασσα και  έχει νερό όλο το χρόνο. Μπορείτε να περπατήσετε κατά μήκος του ποταμού, κάτω από τη σκιά των φοινίκων και των άλλων δέντρων, και να αρχίσετε να ανηφορίζετε το υπέροχο φαράγγι.  Στην έξοδο του ποταμού σχηματίζεται μια αμμουδερή παραλία με βοτσαλωτό βυθό και πολύ δροσερά νερά λόγω του ποταμού. Στο ανατολικό τμήμα της παραλίας υπάρχει ένας πανέμορφος βράχος που θυμίζει κατάρτι. Είναι -ευτυχώς- ελάχιστα οργανωμένη.

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Η φωτογραφία της ημέρας


 



Το Οροπέδιο Λασιθίου θρυλείται ως γενέτειρα θεών και τόπος ευνοημένος από τη φύση. Από τις λίγες περιοχές της Μεσογείου με μόνιμη κατοίκηση σε υψόμετρο 800 μ., το Οροπέδιο του Λασιθίου, με κλίμα εύκρατο και υγιεινό, ανοίγεται στις δυτικές πλαγιές του όρους της Δίκτης στο ανατολικό τμήμα της Κρήτης. Έχει διαστάσεις 11 χλμ. μήκος στον άξονα Ανατολή - Δύση και 6 χλμ. στον άξονα Βοράς - Νότος,  εμβαδόν 25 τετρ. χλμ. και φιλοξενεί 16 χωριά.
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα του Οροπεδίου είναι το Σπήλαιο του Ψυχρού, που βρίσκεται περίπου 1 χλμ. νοτιοδυτικά του ομώνυμου χωριού.   Μερικοί μελετητές ταυτίζουν το σπήλαιο Ψυχρού με το γνωστό από τη μυθολογία Δικταίον Άντρον, όπου, σύμφωνα με την αρχαία μυθολογική παράδοση γεννήθηκε και ανατράφηκε ο Δίας με τη βοήθεια της Αμάλθειας και των Κουρητών και το οποίο συνδέθηκε με ιστορίες όπως του μάντη Επιμενίδη που «κοιμήθηκε» εδώ ή με την ένωση του Δία με την Ευρώπη.
 

Άγνωστο 1



δέομαι ὑμῶν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, ἐθελῆσαί μου μετ' εὐνοίας ἀκοῦσαι λέγοντος, ὑπολογιζομένους τό τε μέγεθος τοῦ κινδύνου καὶ τὸ πλῆθος τῶν αἰτιῶν πρὸς ἂς ἀπολογήσασθαί με δεῖ, καὶ τὰς τέχνας καὶ τὰς κατασκευὰς τοῦ κατηγόρου καὶ τὴν ὠμότητα, ὃς ἐτόλμησε παρακελεύσασθαι πρὸς ἄνδρας ὀμωμοκότας τῶν ἀντιδίκων ὁμοίως ἀμφοτέρων ἀκούσεσθαι τοῦ κινδυνεύοντος φωνὴν μὴ ὑπομένειν. [2] καὶ ταῦτ' εἶπεν οὐ δι' ὀργήν: οὐδεὶς γὰρ τῶν ψευδομένων τοῖς ἀδίκως διαβαλλομένοις ὀργίζεται, οὐδ' οἱ τἀληθῆ λέγοντες κωλύουσι λόγου τυχεῖν τὸν φεύγοντα: οὐ γὰρ πρότερον ἡ κατηγορία παρὰ τοῖς ἀκούουσιν ἰσχύει, πρὶν ἂν ὁ φεύγων ἀπολογίας τυχὼν ἀδυνατήσῃ τὰς προειρημένας αἰτίας ἀπολύσασθαι. 
                                                                              ΑΙΣΧΙΝΗΣ, Περί της Παραπρεσβείας, 1-2

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
δομαι : παρακαλώ, ἡ αἰτία : η κατηγορία, αἱ τέχναι : τα τεχνάσματα, οι πανουργίες, ἡ κατασκευή : η επινόηση, ο ψευδής ισχυρισμός παρακελεομαι : συμβουλεύω, παροτρύνω, ὁ φεύγων : ο κατηγορούμενος,  ἀπολύομαι τά αἰτίας : ανασκευάζω, αποκρούω τις κατηγορίες

ΑΣΚΗΣΕΙΣ
1. δομαι, τλμησε, κοσαι : ΕΑ 

2. ἐθελσα, ὑπομνειν,  παρακελεσασθαι : ΧΑ

3. λγοντος : μετοχή παθητικού αορίστου στη δοτική πληθυντικού του αρσενικού γένους
μωμοκτας : αντίστοιχος τύπος του μέλλοντα / εἶπεν : β΄ενικό προστακτικής ίδιου
χρόνου, ίδιας φωνής/  διαβαλλομένοις : β΄ενικό προστακτικής αορίστου β΄ ίδιας φωνής /
τυχεῖν : γ΄  πληθ. ευκτικής μέλλοντα/  φεύγοντα : απαρεμφατα μέλλοντα και αορίστου β

4. ὑμν, μου, ς, ς, οὐδεὶς :  κλίση στο ίδιο γένος ή πρόσωπο

5. ἄνδρες, ενοας, μγεθος, πλθος, τχνας, μτητα, φωνν, τἀληθῆ, τοῖς
ἀκούουσιν  :  πλάγιες πτώσεις άλλου αριθμού

6.οὐδεὶς γὰρ τῶν ψευδομένων τοῖς ἀδίκως διαβαλλομένοις ὀργίζεται : να μεταφερθεί στον πλάγιο λόγο με εξάρτηση : α) Ὁ ῥήτωρ λέγει ὅτι… β) Ὁ ῥήτωρ λέγει + ειδ. απαρ. γ) Ὁ ῥήτωρ ἔγνω +κατηγορηματική μετοχή

7. μου, τοῦ κινδύνου, με, ἀμφοτέρων, φωνὴν, ταῦτ', τῶν ψευδομένων, λέγοντες, τὸν
φεύγοντα, παρὰ τοῖς ἀκούουσιν: να αναγνωριστούν συντακτικά οι παραπάνω όροι.