Η φωτογραφία της ημέρας

 

 Η Φαιστός υπήρξε μία ένδοξη και λαμπρή πόλη της μινωϊκής εποχής, (η ετυμολογία της είναι από το φα(F)ιστός= λαμπρός, ένδοξος) πάντα όμως στη σκιά της Κνωσού.  Ήταν η δεύτερη σημαντικότερη πόλη της Κρήτης κατά τη δεύτερη χιλιετία προ Χριστού, ενώ σήμερα αποτελεί ένα σημαντικό αρχαιολογικό τόπο. Σύμφωνα με τη μυθολογία στη Φαιστό βασίλεψε η δυναστεία του Ραδάμανθυ, γιού του Δία και αδελφού του Μίνωα. Είχε τον απόλυτο έλεγχο της περιοχής ως το οικονομικό, διοικητικό και θρησκευτικό κέντρο,  ενώ η κυριαρχία της έφτανε ως τα αρχαία λιμάνια των Ματάλων και του Κομμού.  Είχε την απαραίτητη για την ανάπτυξη της ανεξαρτησία και αυτονομία, έκδηλή και στο πλήθος των νομισμάτων που έκοβε. 

Η πρώτη επίσημη αναφορά στην Φαιστό γίνεται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, στον κατάλογο των πόλεων που συμμετείχαν στον Τρωικό πόλεμο και  περιγράφεται ως πόλη «εὖ ναιετοώσα», δηλαδή «καλά κατοικημένη».

 Ιλιάδα Β 648: "Φαιστόν τε Ῥύτιόν τε, πόλεις εὖ ναιετοώσας". 

Οδύσσεια γ 296: "ἐς Φαιστόν, μικρὸς δὲ λίθος μέγα κῦμ' ἀποέργει"

Ο αρχαίος ιστορικός Διόδωρος ο Σικελιώτης αποδίδει την ίδρυση της Φαιστού, όπως και της Κνωσού και της Κυδωνίας, στον Μίνωα.

Η είσοδος στο ανάκτορο

Πίθοι παλαιού ανακτόρου

Κάτω πέτρες ή λεκάνες ελαιοπιεστηρίου

 

Πρώτος επεσήμανε τη θέση της Φαιστού ο Spratt (II, 24). Οι ανασκαφές ξεκίνησαν το 1900 και στο ανάκτορο το 1909 και συνεχίστηκαν κατά τα επόμενα χρόνια. Ανάμεσα στα ευρήματα υπάρχουν πολύχρωμα καμαραϊκά αγγεία και πολλά άλλα.

Το ανάκτορο, που θεωρείται εξαιρετικό δείγμα μινωϊκού ανακτόρου λόγω της αρχιτεκτονικής του,  βρισκόταν στη δυτική πλευρά του αρχαιολογικού χώρου, στην κορυφή του χαμηλότερου λόφου. Οικοδομήθηκε το 2.000 π.Χ. σε αλλεπάλληλα επίπεδα και οι τοίχοι του ήταν κτισμένοι με αργολιθοδομή, όμως καταστράφηκε από σεισμό το 1730 π.Χ., όπως και η Κνωσός. Στη θέση των ερειπίων κτίστηκε νέο ανάκτορο, μεγαλοπρεπέστερο του πρώτου, με ανάλογο σχέδιο,  με μόνη όμως διαφορά το ελαφρά υπερυψωμένο επίπεδο του, λόγω της ύπαρξης των ερειπίων. 

Τμήμα από το Μέγαρο της Βασίλισσας

Η κεντρική αυλή των ανακτόρων είχε παρόμοιες διαστάσεις με τις αυλές της Κνωσού και των Μαλίων και ενδεχομένως χρησιμοποιούνταν για τελετές λατρευτικού χαρακτήρα όπως τα Ταυροκαθάψια. 

Ο Δίσκος της Φαιστού

Η σημαντικότητα του ανακτόρου της Φαιστού έγκειται στο γεγονός ότι παρέχει εξαιρετική στρωματογραφία αλλά και πληροφορίες για τη σχέση μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου ανακτόρου και των δύο διαφορετικών φάσεων του Μινωικού πολιτισμού εν γένει. Επίσης, σε ένα από τα δωμάτια της βορειοανατολικής πλευράς βρέθηκε ο περίφημος δίσκος της Φαιστού, με ιερογλυφική γραφή τυπωμένη σπειροειδώς και στις δυο πλευρές του. 

Η μνημειώδης αυτή σκάλα, που περιστοιχίζεται από τετράγωνες πλάκες (Ashlar masonry), οδηγεί από το Θέατρο της Δυτικής Αυλής στο παλάτι.

Βρίσκεται στα νοτιοδυτικά του Ηρακλείου, σε απόσταση 62 χιλιομέτρων, σε υψόμετρο 100 μέτρων, νότια του ποταμού Γεροποτάμου και του αρχαίου Ληθαίου. Η θέα του λόφου είναι πανοραμική και περιβάλλεται από τους επιβλητικούς ορεινούς όγκους του Ψηλορείτη, των Αστερουσίων και των Λασηθιωτικών ορέων.