Η φωτογραφία της ημέρας.

Η φωτογραφία είναι πραγματική.

Πριν από μερικές ημέρες και συγκεκριμένα στις 20 Ιουλίου δημοσίευσα μία ανάρτηση για τον Κερατόκαμπο, η οποία μάλιστα είναι ανάμεσα στις δημοφιλέστερες. Φαίνεται πως πολλοί από τους επισκέπτες- αναγνώστες βρήκαν πως ο Κερατόκαμπος αξίζει, τουλάχιστον,  του θαυμασμού μας. 

Αλίμονο! Μόλις μερικές μέρες μετά, ήρθε η σκληρή πραγματικότητα για να ανατρέψει την όποια χαρά. Βιβλική καταστροφή στην περιοχή από μία μαινόμενη φωτιά που δε δίστασε να κάψει σπίτια και περιουσίες, αφήνοντας πίσω της στάχτες, θλίψη και ερωτηματικά. Και αυτά τα τελευταία δεν αφορούν στην αιτία της πυρκαγιάς, γιατί μόλις σήμερα οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα Ηρακλείου οι φερόμενοι ως εμπρηστές. Και αν αποδειχθεί ότι είναι ένοχοι, ελπίζω η τιμωρία τους να είναι παραδειγματική. 

Αλλά, τα ερωτηματικά είναι πολλά και συνοψίζονται στο εξής ένα: ως πότε θα θρηνούμε για την Ελλάδα που καίγεται; Δε φτάνει που αγωνιούμε για τόσα άλλα προβλήματα, θα ζούμε πάντα με την αγωνία ποια περιοχή θα καεί σήμερα; Και θα αισθανόμαστε ανακούφιση γιατί δε θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές, όμως θα "θρηνήσουμε" για τη ζωή όλων μας που υπάρχει, επειδή η φύση υπάρχει και μας επιτρέπει να ζούμε. Αν όμως την καταστρέφουμε, τότε....; 

Επιτέλους, ας σκεφτούμε όλοι, απλοί πολίτες και πολιτικοί πως θα σώσουμε αυτή τη χώρα από την ανοησία και την αβελτηρία. Γιατί ανοησία είναι να βάζεις φωτιά εν μέσω θυελλωδών ανέμων και γιατί αβελτηρία είναι να μην έχεις "προβλέψει" τη φωτιά και να είσαι σε θέση ετοιμότητας να την αντιμετωπίσεις άμεσα.

Βάλτε, λοιπόν, μαζί με την πρότερη ανάρτηση για τον Κερατόκαμπο και τη σημερινή. Για να μας θυμίζει πόσο μικροί και πόσο εγκληματικά αμελείς είμαστε.