Γερμανικό παράκτιο πυροβολείο στην Αγία Γαλήνη |
Τοποθετημένο στην ακτή, κοιτούσε πάντα προς τη θάλασσα προκειμένου να εντοπίσει κάθε ενέργεια απόβασης των συμμάχων στον κόλπο της Μεσσαράς. Τότε, άνοιγε το φοβερό του μαντεμένιο στόμιο για να προβάλει το πυροβόλο που θα σκορπούσε το θάνατο. Σήμερα, στέκει μοναχό να ατενίζει το Λυβικό πέλαγος και δεν το νοιάζει πλέον να βλέπει τα κάθε είδους πλεούμενα να προσεγγίζουν την ακτή. Κατά βάθος, ούτε και τότε το ένοιαζε. Δεν ήθελε να δείχνει το πύρινο στόμα του. Άλλοι κατεύθυναν τη μοίρα του και τις ριπές του. Και εκείνο υπάκουε σαν καλός στρατιώτης.
Ίσως και να του ψιθύρισε κάποιος ότι οι Γερμανοί είναι και πάλι εδώ. Όχι, βέβαια, για να πολεμήσουν με τα ίδια όπλα. Αυτοί ξέρουν τώρα να πολεμάνε με αριθμούς και απειλές. Ίσως γι' αυτό το λόγο να μοιάζει τόσο θλιμμένο. Για να ταιριάζει με την ψυχολογία των κατοίκων αυτής της χώρας. Τώρα πια, μετά από τόσα χρόνια, νιώθει σαν εμάς: κάποτε σπουδαίο και χρήσιμο, σήμερα, εγκαταλελειμμένο στην τύχη του και τις διαθέσεις των άλλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου