Η φωτογραφία της ημέρας

Τώρα πέστε μου πραγματικά. Τί είναι αυτό που συγκινεί περισσότερο στη φωτογραφία της ημέρας; 

Τα ερειπωμένα σπίτια που στέκουν σιωπηλά απέναντι στη φθορά του χρόνου περιμένοντας τον επόμενο ένοικό τους - ξένο κατά πάσα πιθανότητα αγοραστή τους;

Τα σκυλάκια που περιδιαβαίνουν στα στενά σοκάκια του χωριού περιμένοντας να φανεί κάποιο παιδί, κατά πάσα πιθανότητα επισκέπτης και όχι μόνιμος κάτοικος του χωριού, για να παίξουν μαζί του;

Το πλακόστρωτο σοκάκι που κάποτε ήταν μαθημένο στις βόλτες και τις φωνές των κατοίκων του χωριού και τώρα σηκώνει μόνο το βάρος της μοναξιάς;

΄Η μήπως...η γιαγιά που ξεπροβάλλει δειλά δειλά από το στενό κοιτάζοντας - μάλλον με περιέργεια - τον φωτογράφο; Με τα χέρια στις τσέπες, όχι γιατί κρατάει αμυντική στάση αλλά γιατί ψάχνει μήπως και βρει κάτι να φιλέψει τον απρόσμενο επισκέπτη της. Με τα μαύρα της ρούχα, σημάδι μίας κακής στιγμής, που της στέρησε τη χαρά. Με τα άσπρα της μαλλιά, σήμα κατατεθέν μίας μακράς ζωής, ενός γεμάτου παρελθόντος και μιας ακούραστης φροντίδας για τους άλλους. Με το βλέμμα, τέλος, της στοργής και της καλοσύνης που ξέρει να χαρίζει σε όσους τη συναντούν. 

 Αυτή άλλωστε δεν είναι η γιαγιά του καθενός από εμάς; 

Και αν πίσω από την πρώτη ανάγνωση για τη γιαγιά, διακρίνουμε και κάτι άλλο, αυτό τι θα ήταν; Μοναξιά; Εγκατάλειψη; Πίκρα; Ανάγκη επικοινωνίας; Αναζήτηση; Νοσταλγία; Όλα αυτά μαζί;

Ποιος θα δώσει την απάντηση;

Η φωτογραφία είναι από το χωριό Άγιος Ιωάννης Αμαρίου και φιλοξενείται στη σελίδα: www.travelpaths.gr